ตามไปชมไปชิมกันเลยนะคะ
ก่อนอื่น
ทริปนี้น้องผักอ้วน กล่าวSpecial Thanks คุณพี่"ชื่อไม่มีปัญหา " ที่เอาทาร์ตไข่แสนอร่อยมาฝากน้องผักอ้วนถึงที่สนามบินเลย นับว่าเป็น wellcome eatting เลยนะคะ เรียกว่าไปมาเก๊าก็ถึงมาเก๊ากันแต่หัววันเลย เพราะได้กินขนมขึ้นชื่อกันตั้งแต่ลงเครื่อง
น้องผักอ้วนจัดการหมดในพริบตาไม่เหลือไม่แต่ซากเลยค่ะ โอ้ว ขอบอกว่ารสชาติมันช่างโฮก ฮือๆ เกินบรรยาย
ด้วยความที่ว่าน้องผักอ้วนยังหลงไหล กับมนต์เสน่ห์ของรสชาติทาร์ตไข่ที่ตราตรึง จึงขอบอกอย่างไม่อายเลยว่า น้องผักอ้วนอยากกินอีก 
การกระทำไวกว่าความคิด หลังจากที่น้องผักอ้วนพาคุณพ่อคุณแม่ไปไหว้พระที่วัดอาม่าแล้ว ก็ตัดสินพุ่งหาทาร์ตไข่ทันที
น้องผักอ้วนเริ่มสตาร์ท ที่วัดอาม่านะคะ เพราะทราบว่ามีรถเมล์ไปถึงเลย
เป้าหมาย พิกัดทาร์ตไข่วันนี้อยู่ที่หมู่บ้านโคโลอานนั่นเองค่ะ ซึ่งสายรถเมล์ที่ไปถึง จากหน้าวัดอาม่า นั่นก็คือสาย 26 หรือ 26A นั่นเองค่ะ
น้องผักอ้วนเอารูปนี้มาฝากค่ะคะ เพื่อได้เป็นประโยชน์ต่อเพื่อนๆ ที่รักจะเที่ยวแบบประหยัดแบบน้องผักอ้วน มีสายรถเมล์บอกทั่วเมืองเลย สนนราคาไปที่เกาะโคโลอาน เริ่มต้นที่ 5mop นะคะ
หากอยากได้แบบเวอร์ชั่นเต็มใหญ่ยักษ์ เผื่อเอาไว้ปริ้นท์เป็นคู่มือการเดินทาง น้องผักอ้วน ก็จัดให้ค่ะ
แต่เหตุการณ์ไม่เป็นตามที่คิดไว้ค่ะ น้องผักอ้วน ยืนรอจนขาแข็งเลย หันไปมองพ่อกับแม่ท่าจะไม่ดี ขืนประหยัดจะทริปที่วางไว้ จะกลายเป็นชะโงกทัวร์ไปซะ งานนี้น้องผักอ้วนก็เลยทุ่มทุนสร้าง ประเดิมขึ้น TAXI ที่มาเก๊าครั้งแรก อุ๊แม่เจ้า!! ขอบอกว่ามิตเตอร์มันไม่ให้เราตั้งสติก่อนสตาร์ทเลยนะคะ ขึ้นไวมั่กๆ เล่นเอาน้องผักอ้วนนั่งสวดมนต์ไปตลอดทางเพราะไม่อยากสให้มิตเตอร์มันขึ้นไวๆหน่ะค่ะ ด้านพี่โชเฟอร์ ก็เปรี้ยวไส้ ร้องเพลงจีนคลอกับวิทยุให้ผักอ้วน family ฟังตลอดทาง ต้านกับเสียงสวดมนต์น้องผักอ้วน แหม อารมณ์ดีสิคะ ได้เงินน้องผักอ้วนเจอค่ารถไปเบาๆ เกือบ 80 เหรียญ
และแล้วน้องผักอ้วนก็มายืนตั้งหลักที่นี่ค่ะ ถึงแล้วค่ะสัญลักษณ์ของหมู่บ้านโคโลอ่าน ด้วยสภาพที่เลือดออกศรีษะ ซิบๆๆ พองาม
แต่ทันทีที่น้องผักอ้วนบิดตัวกลับหลังหันก็หายละเหี่ย ขึ้นมาบัดดล เนื่องจากพระพายจากทะเลที่พัดเข้ามากะแทกหน้าสวยๆ ของน้องผักอ้วน โอ้ว ชื่นใจจัง บรรยากาศดีมากเลย
อิ่มใจแล้วแต่น้องผักอ้วนยังไม่อิ่มปาก
ตามรอยเท้าเบอร์ 43 น้องผักอ้วนมาเลยค่ะ
ทาร์ตตัวแม่นาม Lord stow's ที่ว่านี้ จะมีด้วยกันสองแห่งนะคะ
หาไม่ยากค่ะ ถามใครใครก็รู้จัก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นดูหน้าคนถามนิดนึงนะคะ ว่าเป็นอาหมวย หรืออาตี๋อินเตอร์หรือป่าว ไม่ใช่ไปถามอาม่า อาแปะ แบบน้องผักอ้วนนะ เจอทำหน้าเม้งเลยนะ ถ้าไม่แน่ใจให้พกรูปทาร์ตไข่ ติดตัวไว้เลยค่ะ เอาให้คนแถวนั้นดู
เอาเป็นว่าจากศูนย์กลางในรูป คห. 10 เดินมาไม่เกิน 100-200 เมตรค่ะ พิกัดน้องผักอ้วนไม่สามารถสื่อได้ เอาเป็นว่า จุดสังเกตุจะพบกับร้านที่คนมุงเยอะๆ นะคะ นั่นแหละค่ะใช่เลยค่ะ
อันนี้เป็นสาขาแรกนะคะ มีที่ให้นั่งทานในร้านค่ะ ออกแนวคาเฟ่ นิดๆนะคะ
เห็นป้ายนี้นะคะ คุณมาถูกแล้วค่ะ
อ่อ น้องผักอ้วนนึกออกแล้ว จุดสังเกตุของสาขานี้อีกอย่างคือจะอยู่ตรงข้ามป้ายรถเมล์พอดีค่ะ
และอีกสาขานึง ค่ะ เป็นสาขาแม่แบบ ออริจินัล อยู่เยื้องๆ กัน
พิกัดคือหันหน้าเข้าร้านแบบ cafe มองไปทาง 2 นาฬิกา แล้วเดินย้อนขึ้นมาเลยค่ะ ไม่ไกลกันมาก
สภาพร้านจะต่างกันโดยสิ้นเชิงนิดนึงนะคะ เก่า แต่ดูเก๋า กว่าค่ะ
จุดต่างสำหรับ ร้านที่ 1 กับร้านที่ 2 นอกจากจะในด้านของความขลังแล้ว ก็คือ ร้านแรกมีที่ให้นั่งกิน กับร้านที่สอง ไม่มีค่ะ take home only ค่ะ
ร้านที่น้องผักอ้วนเลือกจะรีวิวในวันนี้คือร้านทีสองเนื่องจาก ความเก่าของร้านมันไปกันได้ดีกับใบหน้าน้องผักอ้วน อิอิ
หลายท่านอาจจะสงสัย เอ๊ะ ทำไมไม่รีวิวร้านแรก แบบ cafe ล่ะ ดูไฮโซกว่านะ
จะให้น้องผักอ้วนตอบแบบโกหกสร้างภาพ หรือความจริงดีคะ
ถ้าแบบโกหกก็ อ๋อ น้องผักอ้วนต้องการซึมซับบรรยากาศความเป็นมาเก๊าค่ะ
ถ้าเอาความจริงก็คือ น้องผักอ้วนพลาดค่ะ เจอร้านเก่าๆ นี่ก่อนร้านแบบ cafe แบบใหม่
555555+
ภายในร้านก็นอกจากทาร์ตไข่ก็จะมีเบเกอรี่มากมายหลากชนิดค่ะ
ถึงจะไม่มีที่ให้นั่งดื่มกินชิวๆ เราก็สามารถ ซื้อน้ำหลากชนิดในบรรจุภัณฑ์พร้อมดื่มได้ค่ะ
ราคาเริ่มต้นที่ ประมาณ 10 กว่า mop ค่ะ มีน้ำขิง น้ำมะนาว น้ำแครอท ฯลฯ
พวกโยเกิตสดๆ ก็มีค่ะ มี topping หลากหลายแบบ
วาเลนไทน์นี้ก่อนนี้น้องผักอ้วนจะซื้อกุหลาบให้ตัวเอง วันนั้นน้องผักอ้วนก็ซื้อwellcome drink ให้ตัวเอง เป็นน้ำแครอท และโยเกิตสดราสเบอรี่ ยิ่งดื่มยิ่งดีกับตัวคุณ
ชีสเค้กต่างๆ ไม่ได้ลอง เปลืองท้อง น้องผักอ้วนมาเพื่อทาร์ตไข่
ใครก็ได้ตบหน้าน้องผักอ้วนที เพื่อเตือนสติว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องก้นครัว 
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาน้องผักอ้วนขอ Grand opening นางเอกประจำรีวิวเราในวันนี้
ต๊ายย มันยั่วเรากันเป็นทีมนะคะ หัวหน้า อิอิ
ราคาเริ่มต้นที่ชิ้นละ 7 mop ค่ะ
ทั้งนี้ทั้งนั้นเหมาโหลถูกกว่าค่ะ
ว้าว ได้มาแล้วค่า กล่องนี้จ่ายไป 40 เหรียญ x 4.5 = .... บาท
จ๊ะเอ๋~
อุ๊ยตาย ทำไมมันเหลืองอร่าม เย้ายวล อะไรขนาดนั้น
ขอโทษที่ภาพนี้มันทำร้ายจิตใจคนดู
น้องผักอ้วนต้องการสื่อให้เห้น ความหนาของชั้นไข่ ที่เนียน นุ่ม ละมุน
อรอ่ยเชียะ!! ( ทำเสียงแบบอ.ยิ่งศักดิ์)
หากคุณคิดว่าน้องผักอ้วนนั่งรถ มา 80เหรียญเพื่อซื้อกล่องเดียว คุณคิดผิดค่ะ นั่นเป็นการสบประมาทน้องผักอ้วนอย่างแรง
เพราะกล่องนี้จามทีเดียวก็กระเด็นหายหมดแล้วค่ะ
นี่เลยค่ะ แบกซะตัวเอียงเลย
ขณะที่น้องผักอ้วนกำลังสวาปามจัดการเจ้าทาร์ตไข่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างเมามัน พลันหางตาก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างในร้าน ที่ดึงดูดน้องผักอ้วนให้เข้าไปสัมผัสอีกครั้งหนึ่ง
น้องผักอ้วนเร่งฝีเท้าเดินกลับเข้าไปในร้านด้วยใจที่ฟูสุดริดค่ะ
ชุดหล่อ ผมหล่อ หุ่นดี แต่ซัพพลาย ไม่ได้ช่วยดีมานเลย พระเจ้าหันมาหน้าเหมือน ปอยฝ้าย มาลัยพร มากกก ... น้องผักอ้วนผงะ ทันที พร้อมกับสะบัดบ๊อบ และนำเสนอสิ่งนี้ค่ะ
เห็นคนซื้อเยอะเหมือนกัน ค่ะ
มันคือทาร์ตชอคโกแลตค่ะ
หน้าตาเป็นแบบนี้นะคะ คอชอคโกแลต ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง
นอกจากนี้ ร้านนี้ก็ยังมีแซนวิช แบบกลมๆ เค้าเรียกว่าอะไรนะคะ ปิต้าเบรด หรือปล่าวไม่แน่ใจ ซึ่งทำสดๆ ให้เลือกทานกันอีกด้วย
มีแป้งขนมปังหลากหลายแบบค่ะ
ไส้ต่างๆค่ะ ขอบอกว่าถูกและแอบอร่อยกว่า ซับเวย์อีกนะคะ อิอิ
พิซซ่าก็มีค่ะ หน้าตาไม่เหมือน ฮัท และคอมพานี บ้านเรา หน้าตาแปลกๆ ชอบก๊ล
ระหว่างที่น้องผักอ้วนลักลอบยิงชัตเตอร์กดติดตุ๊ด ในร้านนี้ เค้าก็ไม่ว่าอะไรนะคะ ยิ้มแย้มแจ่มใสเซอร์วิสมาย มากๆ
นี่ค่ะ คนขายไม่ได้หยุดกันเลยนะคะ คนมาอุดหนุนเยอะมากๆ แอบเห็นหลายคนที่ขับรถมารอ ซื้อกลับบ้านเป็นสิบๆกล่องกันเลยค่ะ
ได้ของกินมาแล้วค่ะ เผลอเข้าไปแป๊บเดียวได้ของกินมาอีกแล้วค่ะ
แซนวิชทูน่า ทานกับน้ำแครอท เข้ากันมากเลย ดื่มแล้วรู้สึกสวยขึ้นมาจากภายในอย่างบอกไม่ถูก
นิดๆหน่อยๆค่ะ ตามประสา เด็กผู้หญิงย่านฮาราจูกุ เค้ากินกัน
สโลแกนน้องผักอ้วน บางคนคงทราบดี
กินเยี่ยงชาย เพื่อเรือนกายแห่งหญิง
สิ่งเดียวที่การันตรีได้ว่าททาร์ตไข่ร้านนี้ เมพ ขิง ขิง นั่นก็คือ ถังขยะ เกือบทุกที่ในหมุ่บ้านโคโลอาน จะเต็มไปด้วยกล่องทาร์ตไข่ ร้านนี้นี่เองค่ะ
แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดสำหรับน้องผักอ้วนคือการ ขมักเขม้น ถ่ายรูปสิ่งที่อยู่ภายในถังขยะ ท่ามกลางสายตาประชาชี
แต่เพื่อเป็นการ คอนเฟิร์ม รสชาติ น้องผักอ้วนสู้ตายฮ่ะ
หลายท่านคิดว่าเอ๊ะ ไม่มีร้านให้นั่งแล้วน้องผักอ้วน นั่งกินตรงไหนล่ะ อ๋อ นี่เลยค่ะ สิ่งที่น้องผักอ้วนต้องการ cafe หลบไปเจอวิวแบบนี้ open air
สุขไหนฤาจะเท่า มุมโปรดมุมนี้
ขอบคุณหมู่บ้านโคโลอานที่เติมเต็มทริปมาเก๊าให้น้องผักอ้วนและคุณพ่อคุณแม่ค่ะ
หันไปทางซ้าย มีเพื่อนเหล่านารีสตรีเพศร่วมโลก นั่งจกทาร์ตไข่ร่วมกันอย่างเมามัน
หันไปทางขวาเจอหมู่บ้านชาวประมงกำยำล่ำสัน เอ้ย
ทอดตัวออกไปสุดสายตาตามแนวชายหาด
ฮี่ๆ
หรือจะเชิ่ดหน้าสู้ฟ้าก็มีเครื่องบิน บินผ่านเป็นระยะๆ ให้ตื่นตาตื่นใจ
ลาก่อน ทาร์ตไข่ Lord stow's
ลาก่อน คุณป้ามหาภัยทั้งสองที่ยืน stand by ขอเงินตลอดระยะเวลาที่พบเจอ ( ให้เงินไปแล้ว ไม่ถึงสิบนาทีแกลืมหรืออะไรไม่ทราบ มาขออีกรอบ รอบนี้ไม่ให้ แกพูดอะไรก็ไม่รู้ แต่สัมผัสได้จากจิตวิญญานว่าถูกด่าเป็นภาษาจีน เฮ้อออ )
ขากลับ นั้นไม่ต้องไปให้แท๊กซี่เชือดนะคะ
เดินมาตรงจุดที่น้องผักอ้วนวงกลมในรูปเลยค่ะ มันคือป้ายรถเมล์ซึ่งที่กล่าวไว้ขั้นต้นว่า ตรงข้ามร้าน Lord stow's แบบ cafe นั่นแหละค่ะ
สาย 26A นะคะ ผ่านหน้าเวเนเชี่ยน ท่าเรือมาเก๊าเฟอรี่ เซนาโด้ ฯลฯ ราคาเหมาจ่าย 5 mop ตลอดสายค่ะ
ทริปหน้าน้องผักอ้วนจะพาไปชม ไปชิม ไปบิน ที่ไหนนั้นโปรดติดตามค่ะ
สำหรับวันนี้ลากันด้วย เจ้าแม่กวนอิมกลางน้ำ 1 ในสัญลักษณ์ของมาเก๊า สวัสดีค่ะ
No comments:
Post a Comment