หลวงพระบาง..สะบายดี By Chaneenoy

ตลอด 3 ปีที่ผ่านที่ดิฉันได้รู้จักกับบางกอกแอร์เวยส์  

ทำให้ดิฉันได้รู้ว่า โลกนี้มีทั้งความงามที่มองเห็น และมองไม่เห็น

ที่รอให้เราไปสัมผัส หากมัวแต่เดินทางในเส้นทางเดิมๆ

เพื่อมัวแต่ปั่น Flyer bonus จึงเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องนัก  

ดังนั้นการทำรีวิวในคราวนี้จะเป็นการปล่อยรีวิวเพื่อก้าวสู่สหัสวรรษฉลองครบรอบเข้าสู่ปีที่ 4 หลังจากที่ผันตัวเองมาเป็นแฟนพันธุ์แท้บางกอกแอร์เวยส์อย่างเต็มตัว และในปี2553 นี้ดิฉันได้ปฎิญานกับตัวเองเอาไว้ว่า ภายในปีหน้านี้จะเดินทางในเส้นทางที่ไม่เคยบินบ้าง  ใครอยากดูพนมเปญ ขอให้รอ

ใครอยากดูเสียมราฎ เราจัดให้  

ใครอยากเห็น CNN ทาแป้งทานาคา เดินเริ่ดๆเชิ่ดๆในย่างกุ้ง คุณได้ดูแน่นอน

แต่ ณ บัดนี้ เราขอพาทุกท่านไปสู่ดินแดนเส้นทาง Exotic Gems หนึ่งในมรดกโลก

และเป็นหนึ่งในรูทที่เชิ่ดหน้าชูตาของสายการบินบางกอกแอร์เวยส์  

เมื่อก่อนแอบแปลกใจว่า เอ๊ะ ทำไมหลายท่านที่มีโอกาสไปสัมผัสแล้วถึงหลงไหลตราตรึงมนต์เสน่ห์อยากกลับไปอีก    แต่ตอนนี้ดิฉันค้นพบแล้วค่ะ  ตามมาสิคะอ๊ะๆ  อย่านะคะ

อย่าคิดว่าไปหลวงพระบาง จะไม่มีอะไรให้เราก๊อป  อิอิอิ

ทริปนี้เป็นทริปหนีสามีค่ะ  หลายท่านคงคิดว่า แหม หนีลูกหนีสามีไปเที่ยวคงจะมีความสุขมาก

น่าจะเป็นทริปที่เริ่มต้นด้วยรอยยิ้มสินะ

แต่เนื่องจากกรรมลิขิตจากการหนีไปเที่ยว  หรืออะไรไม่ทราบได้

ขอบอกว่าทริปนี้เริ่มต้นด้วยน้ำตานะคะ  เนื่องจากก่อนเวลาเดินทางเพียงไม่กี่ชั่วยาม  ดิฉันได้ทำกระเป๋าสตางค์หายค่ะ!!!

กะว่าจะนอนยาวๆ  ตื่นมาจะได้หน้าเด้งๆ  ให้ผู้บ่าวหลวงพระบางตะลึงเล่น 

 ปรากฎเอาเข้าจริงเจ็ดโมงครึ่งต้องถึงสนามบิน  ตีหนึ่งดิฉันยังนั่งซับน้ำตาอยู่โรงพัก  ตีสองดิฉันนั่งจัดกระเป๋าค่ะคุณผู้โช้มมม ... ดราม่าสิ้นดีเนอะ ชีวิตดิฉัน ณ จุดจุดนั้น

เอาล่ะสิคะ  กระเป๋าตังค์หาย  บัตรATM หาย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา

ดิฉันสามารถเอาตัวขัดดอกขอเงินสามีมาได้นิดหน่อย  แต่ บัตรเครดิต ที่ใช้ชำระเงินที่ต้องแสดงตอนเช็คอินนี่สิคะ  โอว์ พระเจ้าช่วย!!

แต่ดิฉันก็ไม่ได้ประมาทแต่อย่างใด  ต้องงัดทุกอย่างที่แสดงว่าดิฉันบริสุทธิ์ !!

นั่นก็คือสิ่งนี้ค่ะ  อ่อ  ขึ้นอยู่กับกราวด์ตรงจุดเช็คอินด้วยนะคะว่ามีรังสีอำมหิต มากน้อย ขนาดไหน วันที่ดิฉันเจอเป็นแบบ มีเดียมแรค่ะ  เวิ่นเว้อนิดๆ ตามหัวหน้านิดหน่อย ดิฉันรับได้ อิอิ 

ใบแจ้งหนี้บัตรเครดิต และ ใบแจ้งความค่ะ  

เพื่อใครความซวยสิงสู่เหมือนดิฉันก็ควรศึกษาไว้นะคะ  มันช่วยคุณได้ค่ะ สองใบนี้

เอาล่ะค่ะ รอดแล้ว เดี่ยวไปตบ เอ้ย ลุ้น  กับกราวด์ที่หลวงพระบางอีกด่าน

ผ่านตม.ค่ะ  ซึ่งโชคดีมาก ที่บัตรประชาชนหาย แต่พาสปอร์ตไม่หาย

ไม่งั้นดิฉันคงมีสภาพไม่ต่างกับกะเทยโรฮิงย่า  และถ้าเป็นงั้นสิ่งเดียวที่คิดว่าทำได้ คือต้องร้องเพลงชาติให้ ตม.ฟัง  อิอิ



หลวงพระบางวันนี้Boarding Time ตอน 9.15 นะคะ  เรายังมีเวลาเหลือพอสมควรค่ะ  

อ่อ ลืมเล่า นอกจากกระเป๋าตังค์หายแล้ว    ทริปนี้เราเกือบจะไม่มีรีวิวมาฝากกัน เนื่องจากตอนมาถึง Row F หยิบกล้องมาถ่าย มั่นใจมากว่า  เตรียมกล้อง  และชาร์ตแบตตารี่มาอย่างดี 

 แต่ขอโทษเราลืมซิมการ์ดค่ะ อิอิอิอิ  จบมั๊ยคะ  

เดือดร้อนผู้ปกครองต้องเอามาให้ถึงสนามบิน (โชคดีบ้านอยู่ใกล้สุวรรณภูมิแค่ 15-20นาที)  ซึ่งโดนสามีด่าไม่เท่าไหร่เองค่ะ  อารมณ์ประมาณลืมซิมกล้องแต่ He ด่าดิฉันเหมือนกับว่าดิฉันไปฆ่าคนตายมายังไงอย่างงั้น  

บูติคยนของเราเป็นสายการบินไม่ใหญ่โตอะไรมากมาย  แต่ขอโทษนะฮะ  

ประกบสายการบินระดับชาติและระดับโลกตลอดเวลา

ภาษาลาววันละคำ

ยน=เครื่องบิน

ในส่วนของชื่อรีวิว  ซึ่งมีคำว่า "คนงาม"  ที่ตั้งไว้ประดับให้สะดุดไว้หัวรีวิว    

เหล่าบรรดาเก้งกวางอ่านแล้ว คงต้องค้อน ขวับๆ  พร้อมกับนึกในใจว่า  ไหนยะ คนงาม ไม่เห็นจะมีสักคน  นังเจ้าของรีวิวก็หนังหน้ายังกะลูกน้ำยุงลายก็ไม่ปรานเอาตรงไหนมาสวยมิทราบ  


คนงามในที่นี้เราหมายถึงลูกเรือในทริปนี้ค่ะ

เนื่องจากเราได้บินกับพรีเซนเตอร์คนสวยของบางกอกแอร์เวยส์ จะเป็นใครนั้น ใช่คุณพี่ที่ยืนขาแข็งอยู่ตามหน้าเล้าจน์ หน้าRow หรือป่าว เดี่ยวเราจะเฉลยในตอนท้าย

สายการบินนี้เค้าสู้กล้องค่ะ  เชื่อดิฉันเถอะ

อย่ากลัวในการผูกสัมพันธ์กับชาวบางกอกฯ  ทุกคนเป็นมิตรมาก

บรรยากาศในเล้าจน์เริ่มมีกลิ่นอายของวันคริสมาสตร์ที่ผ่านมานิดๆ

แล้วไงต่อดี .... จากสาเหตุที่กระเป๋าตังค์หายทำให้ดิฉันสูญเสียน้ำตาไปเยอะมาก    จึงเป็นที่มาของการต้องการอินซูลินจากขนมหวานชดเชยเป็นการเร่งด่วน  

ซึ่งขอแนะนำเมนูน้องใหม่ให้ได้ชมกันนั่นก็คือ  เค้กสองชนิดนี้ค่ะ 

 อร่อยมากกกกกกกกกกก   วินาทีนั้นลืมทุกข์ ลืมโศก

หันมาบริโภคเยี่ยงชายด้วยเรือนกายแห่งหญิงกันเลยทีเดียว

ส่วนของคาว เป็นเกี๊ยวกุ้ง และ คากิ  อิอิ  อันนี้ไม่ได้สั่งมาชดเชยให้อะไรในร่างกาย

 เพราะสั่งมาเผื่อชดเชยความตะกละตัวเองล้วนๆ  อิอิ

เวลาเหลืออีกนิดหน่อย แวะไปร่ายเรียงนิราศกระเป๋าตังค์หาย

ใน Facebook ให้เพื่อนๆ ทราบโดยทั่วกัน

ร่ำลาพนักงานพร้อมกับไปนั่งรอที่เกทกันดีกว่าค่ะ

ซึ่งหลายท่านที่บินบางกอกคงจะคุ้นตากันดีว่า เดี่ยวนี้จะโค้ดแชร์กับแอร์ฟร้านซ์แทบจะทุกเที่ยวบิน

 ดีค่ะเห็นผู้โดยสารเยอะแล้วอุ่นใจดี

อ่อ  เกือบลืมเล่า ทริปนี้ดาวบาปเคาระห์พุ่งชนดาวแพนดอร่าค่ะ กะเทยไทยหัวใจสีฟ้าดวงไม่ค่อยดี


เหตุเกิดขึ้นตรง ณ จุดบอร์ดดิ้งเกท  รู้มั๊ยค่ะ ... ได้เกิด Wars เล็กๆ ขึ้นค่ะ   เนื่องจากสติดิฉันไม่ค่อยอยู่กับตัวเพราะแทบไม่ได้นอน ตอนบอร์ดดิฉันจึงเบลอค่ะ  ไปยื่นบอร์ดดิ้งพาสให้ตรงพนักงานท่านที่อยู่ด้าน  C1 ค่ะ ซึ่งจริงๆ แล้วมันคือทางด้าน C1A ใช่มั๊ยคะ  


แต่ค่ะ!! พนักงานค่ะ  ชีตะคอกใส่ดิฉันให้ไปอีกด้านนึง เหมือนดิฉันทำความผิดร้ายแรงมากกกก.... จิตดิฉันที่กำลังล่องลอยอยู่กับเข้าร่างแทบไม่ทันเลยค่ะ  แต่เชื่อป่าวคะว่าดิฉันไม่วีนกลับแม้แต่นิดเดียว  เพียงพูดกับเธอว่า

CNN: "พูดกับดิฉันดีๆ ก็ได้ดิฉันไม่รู้  ไม่ทราบว่าคุณอารมณ์ไม่ดีมาก่อนหรือป่าวคะเนี่ย? "

เจ้าหน้าที่กราวด์สาว:(เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ปกติกลับมาอีกตามเคยว่า)  "ไม่เกี่ยวค่ะ !! ไม่เกี่ยวกับคุณ !"

CNN: "อุ่ย โอเคค่ะ ไม่เป็นไร แล้วดิฉันจะคอมเพลน"

จากบทสนทนาต่อไปนี้ ดิฉันก็สะบัดเปียใส่เดินออกมายุติการเจรจาทันทีและไม่หันกลับไปมองด้วย  

คุณว่าใครจะน่าขนหัวลุกกว่ากันคะ    

 ....เรื่องนี้สอนให้เห็นว่าทุกองค์กรต่อให้เลอเลิศแค่ไหนก็ย่อมบุคคลลักษณะนี้แฝงอยู่ค่ะ   ซึ่งเธอคนนี้มาทราบให้หลังจากพนักงานอีกท่านว่าเธอกำลังเครียดเนื่องจากได้รับแจ้งว่าสภาพอากาศแปรปรวนจึงต้องเลื่อนเที่ยวบินออกไป  

ซึ่งประมาณว่าเธอคงกำลังประกาศเลื่อน

แล้วประจวบเหมาะกับดิฉันพลาดเข้าไปยื่นบอร์ดดิ้งพาสพอดี๊

อารมณ์เธอก็เลยแปรปรวนตามอากาศซะงั้น

นั่งรถไปที่หลุมจอด ดิฉันเห็นน้องอัป จอดอยู่ที่เบย์ ลิบๆ ซึ่งสำหรับคนรักการเดินทางด้วยเครื่องบินนั้น การนั่งเครื่องบินลำเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมานับว่าเป็นเรื่องที่ไม่ท้าทายยิ่ง

  ดิฉันจึงได้แต่ภาวนาให้โชเฟอร์อย่าเลี้ยวไปทางน้องอัปสรา

อย่าเลี้ยว... อย่าเลี้ยว... อย่าเลี้ยว...อย่าเลี้ยว.. อย่าเลี้ยว...  (เสียงค่อยๆแผ่วลงตามระดับ)

มารู้ตัวอีกที น้องอัป(สิบสองเดือน) ก็มายืนอยู่หน้าน้องอัสปรา อย่างงุนงง  

นับว่าเป็นครั้งที่ 3 ในรอบ 2เดือน  และรอบที่นับไม่ถ้วนในรอบปี  สวัสดีค่ะ...

นั่ง ATR ชอบนั่งแถว 1 ค่ะ ใกล้ลูกเรือดี   แอบปล่อยซิลิโคนผ่านบลูทูธ ใส่ลูกเรือ อิอิ


ลูกเรือเดินมาถามว่าโทษนะคะ  

คุณนั่งแถวนี้ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินคุณสามารถช่วยเหลือพวกเราได้ไหมคะ  แหม นั่งมานับไม่ถ้วนอย่างดิฉันน่ะเหรอคะ เรื่องแค่นี้เอง ...ว่าแล้วที่ดิฉันก็บุ้ยปากโยนไปให้คนนั่งข้างแทน  อิอิอิ  

ทำน่ะทำได้อยู่ค่ะ แต่ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินจริงๆ ดิฉันถนัดร้องกรี๊ดดังๆมากกว่า

เนี่ยค่ะ  โยนให้คนเนี้ยะ อิอิ ... ใครก็ไม่รู้   มานั่งข้างๆ  

เค้าน่ารักมากเลยนะคะ ช่วยเปิดโต๊ะพับหน้าที่นั่งให้ด้วย  

แถมตอนเปิดมันดึงยากไงคตะ เค้าร้อง อ๊ากกก

เหมือนกับพวกนักกีฬายกน้ำหนักตอนกำลังทำท่าสแนทช์อ่ะค่ะ

นึกออกมั๊ย   เศร้าๆ อยู่ได้ยินเสียงที่ว่านี่ระทวยเลยค่ะ  ลืมเรื่องกระเป๋าตังค์ไปเลย

และแน่นอน ลืมสามีที่บ้านด้วย อิอิ ล้อเล่นค่ะ

เจ้าหน้าที่นำผ้าเย็น และใบผ่านด่านมาให้ค่ะ

ไปกันดีกว่าค่ะ   สิ่งดีๆ ที่หลวงพระบางกำลังรอเราอยู่  


กระเป๋าหาย  อย่าได้ย่าน (กลัว)   Let ' s Go!!

ข้าวเซ่า  (อาหารเช้า) มาแล้วค่ะ


หลายคนคิดว่า เอ๊ะไปลาวครั้งแรกทำไมพูดภาษาลาวเก่ง ได้กิ๊กหนุ่มลาวติวให้หรือป่าว

ขอบอกว่าไม่ใช่ค่ะ  บัก กูเกิ้ล โลดค่ะ  อิอิ

เค้าเรียกอะไรก็ไม่รู้ค่ะ  ลืมรสชาติใช้ได้ แต่ไม่กล้ากินเยอะ เขินหนุ่มข้างๆ  อิอิ

ยำเห็ดเมา  อิอิ ล้อเล่นคะ ยำเห็ดเฉยๆ  แต่ถ้าอยากเมาเบาๆ ละก็

 สั่งไวน์ได้ค่ะ ในเส้นทางต่างประเทศมีไวน์ขาวและไวน์แดงบริการฟรีนะคะ


รสชาติ สะกดวิญญานค่ะ สะกดว่า  วางช้อนซะ!



ของหวานเป็นเค้กมะพร้าว    

ไม่ใช่มะพร้าวจากเกาะสมุย  Hub ของเรา 

 นู๋ไม่กินนะ!! ระคายเคืองทางเดินอาหาร   อิอิ  ล้อเล่นค่ะ  ซัดเกลี้ยงไม่เหลือ

หลังจากอิ่มหนำสำราญ  ผู้โดยสารก็จับกลุ่มเม้าท์มอยกันสนุกสนาน



เรามาคนเดียวก็นั่งเน่าไป   แต่ เอ๊ะ ! หันมาอีกที อ้าว  ไฟลท์นี้มีดารามากับเราด้วยค่ะ  

พี่ พลพล  นั่นเอง


ฮี่ๆๆ ป่าวค่ะ ท่านคือกัปตันในไฟลท์นี้ของเราค่ะ น่ารักมากเลย

ได้เวลาขออนุญาติหนุ่มหล่อข้างๆ ลุกออกจาก seat

 มาทำหน้าที่ Survivor Thailand  ค่ะ  

(แอบรู้สึกเหมือนจะเมาเครื่องบินกระทันหัน อยากจะล้มเอียงไปทางพี่เค้าอยู่นะคะ แต่เผอิญเห็นรองเท้าสตั๊ดที่พี่เค้าใส่แล้วคิดว่าควรทรงตัวให้ดีที่สุดจะปลอดภัยกับตัวเองมากๆ )

ต้องเรียนให้ทราบว่าตอนนี้เรามาอยู่หลังเคบินแล้วค่ะ  

อ่อ เพื่อสุขภาพที่ดี หลังทานอาหารอิ่ม

เราควรออกกำลังกายแล้วก็อย่าลืมออกกำลัง ด้วยนะคะ

ส่วนลูกเรือคนสวยคนนี้เธอบอกว่า เธอรู้จัก Hflight ค่ะ

ส่วนลูกเรือหน้าหวานคนนี้เธอไม่รู้จัก

แต่เธอบอกว่าจำดิฉันได้ค่ะ   อิอิอิ แต่สุดท้ายผลกรรมนำพาก็ไม่ต่างกันค่ะ

เพราะได้มาเป็นนางแบบประจำรีวิวของเราทั้งคู่  

ในส่วนของพรีเซนเตอร์คนสวยอยู่ขากลับนะคะ อดใจรอสักครู่

เป็นอันว่าไฟลท์นี้ บิงโก!! เก็บครบทั้งลำ    

กลับที่ก่อนนะคะ แฟนเรียกแล้ว อิอิอิอิ  ล้อเล่นค่ะ


พี่เค้ากำลังกรอกใบผ่านด่านอย่างขะมักขะเม้น ซึ่ง CNN กรอกเสร็จหมดแล้วตั้งแต่เครื่องขึ้นแล้วค่ะ  แล้วแหม~ นะคะตอนกรอก ก็เอามือป้องๆ บังยังกะกลัวเค้าลอกข้อสอบค่ะ

เพราะมันมีช่อง ให้เลือกคำนำหน้าไงค่ะ  

สวยขนาดนี้แต่ต้องมากาเลือกช่อง Mr. แบบว่ากลัวพี่เค้ารู้ว่าว่าเป็นผู้หญิงข้ามเพศไงคะ อายค่ะ  

แต่....ความลับไม่มีในโลก  เพราะตอนกินอาหารดิฉันสำลักยำเห็ด 

 ไอออกมาเป็นเสียงผู้ชายกึกก้องกัปนาถมากกก........ ให้มันได้อย่างงี้สิ

เข้าประสู่เมืองหลวงพระบางแล้วค่ะ เห็นเทือกเขาต่างๆ    

 ซึ่งสภาพอากาศก็อย่างที่เห็นคือ เมฆค่อนข้างมากค่ะ แต่แปลกนะคะไม่สั่นเลย 

 ซึ่งก่อนหน้านี้เห็นลูกเรือว่าต้องเอาเครื่องไปลงเชียงใหม่อยู่นานสองนาน 

 ดีเลย์กระจายค่ะ  แปลว่าเราก็ยังทำกรรมดีไว้เยอะอยู่บ้าง

 เพราะว่าดีเลย์แค่ 15 นาที แบ๊วๆ

พอหลุดจากก้อนเมฆเหล่านั้น รู้มั๊ยคะ ดิฉันเห็นอะไร  ...

ฮับต้อน (ต้อนรับ) สู่อาณาจักรล้านช้าง เมืองหลวงพระบาง เจ้า...

คุณ Chaiyon ได้บอกกล่าวไว้ในรีวิวว่า  ควรนั่งแถวขวา CD   วิวจะเก๋ และมองเห็นพระธาตุภูสีด้วย ซึ่งดิฉันก็ปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัดค่ะ ถึงแม้ว่าช่วงออกจากสุวรรณภูมิดิฉันจะโดนแสงแดดยูวีกระแทกหน้าเพียงใดก็ตาม ขอบอกว่า.. สบม .   ท.กะเทย  อดทน อิอิ

ว่าแต่ เอิ่ม...คุณ Chaiyou ช่วยตรวจการบ้านทีว่านั่นใช่พระธาตุภูสีหรือป่าวค๊ะ  

แลนด์แล้วค่ะ

และนี่คือรันเวย์ของสนามบินหลวงพระบางแบบชัดๆ    

เป็นเมืองที่คนกลัวเครื่องบินเล็กมาไม่ได้  

จริงๆ มาได้แต่ต้องนั่งรถแบบลืมมมม.. (ลากเสียงยาวๆ )  

น้องจำปา QV  เจ้าบ้านมารอต้อนรับ  

ขอบคุณน้องอั๊ฟ  ซาร่า   ที่มาส่งคุณพี่โดยปลอดภัย  เจอกันอีกรอบก็ยังไหวนะ  

และนี่คือโฉมหน้าของCNN อิสตรีที่ทำกระเป๋าตังค์หายบนแท๊กซี่

และพิชิตเมืองหลวงพระบางเป็นครั้งแรก   ดูหน้าสิคะ  สลดมั๊ย???


เครียดไปทำไมเน๊อะ

ขอชมจากใจว่า ตม. ที่นี่น่ารักมาก เห็นพาสปอร์ตคำนำหน้า

ไม่ตรงกับสารร่าง แล้วไม่ทำหน้า After Shock ใส่เหมือน ตม.ฮ่องกง  

แค่ไปตามเพื่อนเดินเข้ามามาดูเราแค่นั้นเอง (อารมณ์นั้นรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหลินปิงมากเลย...)

รับกระเป๋ากันดีกว่าค่ะ

จุดรับกระเป๋า  นั่งนึกอยู่ตั้งนานว่าเหมือนที่ไหน  เหมือนแม่ฮ่องสอนนั่นเอง ...

กระเป๋าพร้อม เสบียงพร้อม  ใจพร้อม   สู้ๆ !!

แต่ยังไม่ไปได้เพราะต้องรอน้องผู้ร่วมทริปที่เดินทางมาจาก เวียงจันทร์ ก่อนค่ะ  

นั่งรอสักพักสัมผัสได้ถึงสายตาของคนมอง  ไม่มองได้ไงคะคุณ  

อากาศประมาณ 10 กว่าๆ องศา  

กะเทยเขตุร้อนชื้นแต่งตัวเหมือนเดินเล่นอยู่ริมหาดปากพนัง  

ต้องรีบค้นหาเสื้อหนาวมาใส่ให้ดูกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อมเป็นการด่วน  

คิดว่าจะไม่หนาวค่ะ เพราะวัดจากสภาพอากาศที่เชียงใหม่เป็นเกณฑ์

(โดยโทรหาสมาชิกในบอร์ด คุณน้อง Bualoy หนุ่มหาดใหญ่ที่ไปได้ดิบดีทีเชียงใหม่ ซึ่งได้รับการตอบกลับมาว่า ร้อนตับปลิ้น )  

ปรากฎว่าพลาดค่ะ หนาวเอาเรื่องนะคะ ตอนเช้าๆพูดเป็นควันเลย

 ( แอ๊บเป็นนางเอกเกาหลีเป็นระยะ ๆ ตลอดเวลาสามวันสองคืน อิอิ)




ถ้าเดาไม่ผิดสงสัยจะเป็นลูกเรือการบินลาวค่ะ  ชุดสวยมากเลย

นั่งรออยู่ชั่วเคี้ยวหมากแหลก(หมากคำใหญ่เวอร์นิดนึง อิอิ)

 ผู้ร่วมทริปของเราก็เดินทางมาถึงค่ะ


เราใช้ที่นี่เป็นที่พำนักตลอดระยะเวลาค่ะ   The Grand Luang  Prabang 

 ในรายละเอียดส่วนของที่พักนี้ น้องผู้ร่วมทริปจะเป็นคนรีวิวค่ะ   ขอบอกไม่มีที่ติค่ะ

สำหรับที่นี่  10  10  10 เอาไปเลย

และก็ที่โรงแรมนี้และค่ะ

ที่พลิกวิกฤติที่ทำให้ดิฉันตัดสินใจลุกขึ้นมาสู้กับโชคชะตาชีวิตหลังจากที่ทำกระเป๋าตังค์หาย  

เพราะถ้าไม่ได้จองโรงแรมเอาไว้ บอกตรงๆว่าดิฉันคงเลื่อนทริปนี่ไปเป็นแน่ค่ะ  

พูดให้ดูสวยงามค่ะ แต่จริงๆ ดิฉันเสียดายเงิน  



ใครที่จะไปหลวงพระบางและกำลังหาที่พักอยู่ หรือกำลังตัดสินใจ

ไปที่นี่เถอะค่ะ ดิฉันเชียร์สุดใจ   มันเก๋ตรงติดแม่น้ำโขง

 และ มีเครื่องบินบินผ่าน

ให้เราดูตั้งแต่เช้าจรดเย็นค่ะ

ในส่วนของทริปต่างๆ ดิฉันก็จะรีวิวคร่าวๆ เอาไว้

แต่จะไปรีวิวอย่างละเอียดไว้ที่ pantip ห้อง  blueplanet ซึ่งถ้าทำเสร็จจะลากลิ้งค์มาให้ชมกันโดยทันที

ที่แรกที่ไปคือ  ต้องไปวัดเชียงทอง  ไหว้พระ ฝากเนื้อฝากตัวก่อน

ตลาดมืด

ล่องเรือเพื่อไปยัง ...

ถ้ำติ่ง

และที่นี่  ภูมิใจเสนอสุดๆ...

น้ำตกกวางสี  เนื่องด้วยดิฉันเกรงว่าความงามของตัวเองจะไปแย่งซีนน้ำตก

จึงต้องเซนเซอร์แบบไม่ให้เหลือเค้าความสวย อิอิ

สวยม่อก....  ทริปนี้ประทับใจน้ำตกสุดๆ    

สิ้บนิ้วพิมพ์ไม่เท่าไปสัมผัสด้วยตาตัวเอง ขอบอกว่าคุ้มค่ะ อยู่ไกลนอกเมืองออกไปนิด

 ถนนเหวี่ยงเยอะไปหน่อย แต่ขอบอกว่ามันสุดโก้ยฮ่ะ ...

กาแฟประชานิยม

พระธาตุภูสี  

(ตอนแอบอ่านรีวิวท่านอื่นคิดว่าบันไดทางขึ้นน่าจะเหนื่อยอยู่  แต่ไม่คิดว่าจะเหนื่อยอลังขนาดนี้)

แต่พอขึ้นมาเห็นวิวก็หายเหนือ่ยค่ะ   อากาศก็จะประมาณนี้เลยค่ะ  

 เห็นรันเวย์ชัดเจนมาก  เครื่องบินก็น่าจะดีเลย์กระจายตามที่ลูกเรือว่าอยู่นะคะ  

และปิดท้ายด้าย พิพิธภัณฑ์แห่งชาติหลวงพระบาง ค่ะ

ข้างในเค้าไม่ให้บันทึกภาพค่ะ เลยไม่มีภาพมาฝากกัน

ด้านอาหารการกิน ก็อุดมสมบูรณ์ค่ะ   ของกินคล้ายๆบ้านเรา  

ที่กินได้และกินบ่อยก็คือเฝอ ข้าวจี่    ของแปลกก็เยอะค่ะ

มีคนพาไปทานแต่ก็ไม่ได้ทานค่ะ ทำใจไมได้เช่น

ทางขวามือรูปบนสุด เค้าเรียกว่า "นักร้องใต้ดิน" นั่นก็คือ

จิ้งหรีดทอดค่ะ  มีใครอยากลองไหมคะ...

อะไรนะคะ  มีแต่อาหารไม่เห็นมีเครื่องดื่มเสริ์ฟเลย  มีสิคะไม่มีได้ไง  

 สัญญานะคะว่าต้องดื่มเพื่อเป็นเกรียรติกับเจ้าของรีวิว  


ส่วนดิฉันขอกลับไปดื่มเซปเป้บิวตี้ดริงค์ ที่เมืองไทยนะ


โอว์  งามไส้ !!  งูเงี้ยวเขี้ยวคอ พอรับได้ค่ะ  ส่วนน้องตุ๊กนี่ เอิ่ม...

เอาล่ะค่ะ ที่จบลงไปแล้วนั้นคือ รายการเปิดเมืองแปลก

แต่ดูไปดูมาตลอดต้นจนจบรายการดิฉันขอลงความเห็นว่า... 

 พิธีกรรายการแลดูจะแปลกสุด!?!?



เราขอพาท่านกลับดินแดนมาตุภูมิกันแล้วนะคะ  พร้อมหรือยังค๊ะ...(ดูท่าซะก่อน)

แต่ก่อนนั่งดูรีวิวเพื่อนๆ ที่ไปหลวงพระบาง  

ดูเสร็จ คลิกกากบาทที่มุมจอก็คือจบ  แต่ก็ได้เก็บความสงสัยเอา

ไว้ว่าทำไมทุกคนต้องเขียนปิดรีวิวว่าจะกลับไปอีก...ถึงตอนนี้ดฺฉันรู้แล้วค่ะ

วันที่ยืนอยู่ตรงบริเวณนั้น  ตัวดิฉันยืนอยู่ค่ะ แต่ใจดิฉันฝากไว้กับที่หลวงพระบาง  

อากาศบริสุทธิ์ยามเช้า กลิ่นอายของแม่น้ำโขงที่พัดมากระทบจมูก  

รอยยิ้มจากใจของคนเมืองหลวงพระบาง ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดี



ดิฉันไม่อยากกลับบ้าน....  สามวันสองคืนมันเร็วไปสำหรับดิฉันค่ะ ...  

ไม่อยากให้ถึงเวลาที่ต้องมายืนอยู่ตรงอาคารขาออกแบบวันนี้เลย 

 แต่ดิฉันก็หนีความจริงไปไม่ได้  มีมา... ก็ต้องมีจาก

แต่ เอ...การได้มายืนอยู่ตรงนี้ก็รู้สึกดีๆ อยู่น๊า  อิอิ ...


หนุ่มหล่อคนนี้ชื่อคุณเบนซ์ค่ะ เป็น Station Manager ของที่หลวงพระบาง  

บริการดี น่ารักมากๆ ขี้อายนิดๆ   อ่อ แต่เพื่อใครไปหลวงพระบางจะแว๊ปไปดูพี่เค้า

 ขอบอกว่า มีความโชคร้ายแฝงไว้ในความโชคดี  โชคร้ายคือ พี่เค้าไม่อยู่หลวงพระบางแล้วค่ะ  

โชคดีคือ พี่เค้าย้ายมาอยู่ที่สมุย ตั้งแต่วันที่ 22 ที่ผ่านมาค่ะ  อิอิ  


เมืองไทยยินดีฮับต้อนเจ้า  ...

มีอยู่สองเค้าเตอร์ค่ะ ถ้าชั่วโมงเร่งด่วนหรือเทศกาลเผื่อเวลากันไว้เยอะๆนะคะ

ออฟฟิศ และห้องตั๋วจะมีด้วยกันสองห้องค่ะ  

สีน้ำเงินตั้งเด่นเป็นตระหง่าน  อยากมาหลวงพระบางแบบ บูที้ค 

ก็ลองเลือกใช้บริการดูนะคะ ช่วงหน้า low มีโปร

รวมทุกอย่างอยู่ที่ 6500 -7000 ไม่แพงอย่างที่คิดค่ะ

และแน่นอนว่ามาคราวหน้าดิฉันก็ยังคงยึดมั่นในบูติคแอร์... รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง  ฮา ฮ้า  

เหรอ?  


ดิฉันถามตัวเอง เพื่อให้เกิดความมั่นจิ้ว( ภาษากะเทยวันละคำ มั่นจิ้ว =มั่นใจ )

 ว่าจะไม่ยอมเปลี่ยนแปลงหลังจากที่ได้เห็น Ticketing หนุ่มของการบินลาว 

 ... แอบถามชื่อมา  ชื่อแดงค่ะ อิอิ  ชื่อน่ารักเชียว

อ่อ  ขอบอกว่าสจ๊วตการบินลาวก็หน้าตาดีมากนะคะ  

น้องที่ไปด้วยถ่ายรูปมาไว้จะขอแล้วเอาลงมาให้ดู    ขอย้ำ หน้าตาดีมาก 

หลังจากน้องที่ไปด้วยและดิฉันเช็คอินเสร็จ    

ก็ เอาปี้ยนมาป๊ะกัน(ปี้ยนภาษาลาว แปลว่า ตั๋วเครื่องบิน )

ของ PG และ QV

ยังไม่ทันจะล่ำรากับน้องร่วมทริปก็ได้รับแจ้งจากหนุ่มแดงว่า

 ให้ Run ให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้เนื่องจากได้เวลาบอร์ดแล้ว ณ บัดนาว    

นับว่าเป็นการซื้อตั๋วเครื่องบิน-เช็คอินแบบไฟไหม้ อีกหนึ่งเคสที่ดิฉันเคยเห็นมา  

หันไปอีกทีน้องนางก็ไปยืนขึ้นเครื่องอยู่ตรงหลุมจอดแล้วค่ะ

ส่วนดิฉันเอง  ยังไม่ถึงเวลา ต้องเข้าไปสงบสติอารมณ์ยังห้องรับรอง

ซึ่งมีไว้บริการอยู่อีกด้านนึงค่ะ  ไปไม่ถูกถามจนท.ได้ค่ะ

ซึ่งเป็นเล้าจน์ เล็ก เล้กกกก ประมาณที่ภูเก็ตค่ะ  

มีอินเตอร์เนทไว้บริการกะด้วยสายตารู้สึกจะประมาณหนึ่งเครื่องเบาๆ

โดยอยู่ภายใต้การควบคุมการดูแลของน้องมุ้ย สาวลาว ซึ่งเธอคนนี้บอกดิฉันว่า

เมื่อกี้ ตม. ตามดิฉันเข้ามาดูในเล้าจน์ เนื่องจากอึ้งใน Plastic Surgery อิอิ  ไม่ว่ากันค่ะ

เพราะมาลาวสามวันไม่เจอเพื่อนสาวร่วมสปีชีร์แม้แต่นางเดียว ไม่เหมือนเมืองไทย

 ที่คุณสามารถพบเจอกะเทยหนึ่งคน ต่อสิบต้นเสาไฟฟ้า  

 แล้วน้องมุ้ยเธอก็เลยชวนคุยค่ะ  เธอบอกดิฉันว่า ถ้ามาอีกคราวหน้าให้โทรมา

 เธอจะบอกให้  น้องแดง (Ticketing ของการบินลาว)

ขับรถเครื่องพาดิฉันเที่ยว ....ใครอยากไปหลวงพระกับดิฉันยกมือขึ้น!!!  อิอิ

เมื่อขามาดิฉันได้เกริ่นเอาไว้ว่า  สำหรับน้องอัปสรา เจอกันอีกครั้งก็ยังไหว  

แล้วปราถนาของดิฉันก็เป็นจริง... เธอมาตามคำเรียกร้อง ฮา...

จึงต้องขอลำบากฝรั่งแถวนั้น ถ่ายภาพเป็นที่ระลึกกันซะหน่อย  เพื่อบอกให้โลกรู้ว่า  น้องอัปและพี่อับ  เราจะไม่มีวันพรากจากกัน ...


ใครที่เห็นภาพนี้แล้วเกิดข้อพินิจ  ขอบอกว่าคุณตาไม่ฝาดค่ะ ดิฉันใส่ผ้าซิ่นเครื่องขึ้นบิน อิอิ

มุมบังคับแบบย้อนแสงนิดนึง

ในไฟลท์นี้ อย่างที่เกริ่นเอาไว้ต้นรีวิว และเป็นที่มาของหัวรีวิว

คนงาม ในที่นี้ก็คือ ลูกเรือในไฟลท์นี้ค่ะ

เธอเป็นพรีเซนเตอร์คนสวยของสายการบินบางกอกแอร์ เวยส์  อ่ะ

 เอาข้างหลังไปดูก่อน ดิฉันชอบให้คนมีลุ้น

เอิ่ม  คุณเบนซ์ยังอยู่มั๊ยคะ ดิฉันต้องการเปลี่ยนที่นั่งค่ะ 

 พลาดค่ะ นั่งประกบพรีเซนเตอร์ 

 ไฟลท์นี้ดิฉันหมองเลยฮ่ะ...

ฟ้าไทยค่ะ  ฟ้าไทยเดือนนี้สวยเหมือนคนนั่งนะคะ    

โปรโมทเส้นทางพม่า  ซึ่งขอบอกว่ามิตรรักแฟนรีวิวคนไหน

 อยากรีเควสให้ดิฉันทำอะไรที่ย่างกุ้ง รีเควสกันมาได้เลยค่ะ ดิฉันจัดห้าย...

โซกดี (ภาษาลาวแปลว่า ลาก่อน)  เจอกันอีกแน่นอน  

ซึ่งรอบหน้าต้องเลือกระหว่างกิเลส และ ความกตัญญู

เพราะมาคนเดียวเป็นสก๊อยซ้อนน้องแดงเที่ยว 

 แต่อีกใจก็อยากพาสามีมาเที่ยว   อารมณ์เหมือนมี ตัวเดวิ่ล กับแองเจิ้ล

บินอยู่สองตัวรอบๆ หัว    

พรีเซนเตอร์คนงามกำลังสาธิตฆ่ากะเทยด้วยมือปล่าว

(แค่นั่งเฉยๆ ก็ฆ่าได้แล้วจ้า อิอิ) พอคุ้นกันบ้างหรือยัง

 ถ้ายังก็พักก่อน ไม่ต้องเดา เดี่ยวเฉลย

เตรียมตัว Take off  กลับแผ่นดินขวานทอง  

...ขอบคุณหลวงพระบางที่ทำให้ดิฉันลืมทุกข์ใจเรื่องกระเป๋าตังค์

มองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อเก็บทุกรายละเอียดของหลวงพระบางไว้ในความทรงจำอีกครั้ง 

  ขณะบินข้ามลำฝั่งโขง  

ละสายตาจากเมืองหลวงพระบางหันหน้าเข้าทางซ้ายกลับสู่เคบิน


ดิฉันก็พบว่า เอ๊ะ รองเท้าคู่นี้ช่างคุ้นเคยจังเลย  

คล้ายกับคู่ที่จะเสยหน้ากะเทยตอนที่จะทำเป็นแกล้งล้ม  

เอ้ย คล้ายกับหนุ่มขามาที่นั่งมาด้วยกันตอนขามา อิอิ

ใช่แล้วค่ะ เค้าจริงๆ  มุขถ่ายรูปตัวเองยังคงใช้ได้ผลเสมอ

อาจจะดูคล้ายกะเทยโรคจิตนิดนึง

 แต่ดิฉันกลัวว่าเพื่อนสมาชิกจะไม่เชื่อกันถ้าไม่มีรูปมายืนยัน อิอิ

 ดิฉันเป็นคนมีหลักมีฐานหน่ะ


ภูมิใจค่ะ ที่ได้มีส่วนนั่งเครื่องบินลำเดียวกันทั้งไปและกลับ

และสำหรับพรีเซนเตอร์ก็คงยังเป็นปริศนาต่อไปค่ะ    

 หลายคนอ่านอยู่เริ่มคิดในใจ  "อย่าเยอะ!! อิอิ

มาดูนี่กันดีกว่าค่ะ   หลายคนบ่นว่าเส้นทางนี้ของบางกอกแพงจัง 

 ก็นิดนึงค่ะไม่เถียง แต่อยากให้ดูนี่ค่ะ คุ้มยิ่งกว่านะคะ  

และขอบอกว่า  Catering ได้กระชากอารมณ์เรากลับไปอยู่ที่หลวงพระบางอีกแล้วค่ะ!!

มันคือไก่อะไรสักอย่าง ค่ะ รสชาติ เค็มนำ เค็มตาม อิอิ

แต่ถ้ากินกับข้าวเหนียวจะลงตัวมาก..... ข้าวเหนียวก็ร้อนแบบพอโดนแล้วสะดุ้ง

 ร้องแอร๊ยเบาๆ นะคะไม่ใช่เย็นๆ แข็งๆ     quality come first  ค่ะ

นี่ค่ะ น้ำชวนชื่น อิอิ  น้ำจิ้มค่ะ  สามอย่างนี้ ข้าวเหนียว

ไก่ น้ำจิ้ม พอเอามารวมกันเราจะพบว่าสามทหารเสือมีจริงค่ะ  

ขอบอกว่าอร่อยสะพรึง!

กินกับพาพาย่า สลัด หรือส้มตำค่ะ ชิมแล้ว โอว์ ผ่านค่ะ ผ่านไปเลย

ป้ายหน้าสะพานควาย...จอดให้เมนูนี้ลงด้วย ตามยำเห็ดและเบอร์เกอร์ปลาไป

(แต่ก็น่าจะถูกใจต่างชาติค่ะ  เพราะเราคนไทยสวยเผ็ด อิอิ)

ของหวานค่ะ   สังคยา  เหมือนหน้าดิฉันค่ะ แบบว่า เนียนเหมือนกันค่ะ 

 ใครคิดเหรอ นึกว่า เละ เหมือนกัน  คิดได้แต่อย่าให้ดิฉันได้ยิน มิเช่นนั้นดิฉันจะ...

โกรธ  

เอ้า ได้เวลา Grand opening แล้วค่ะ เนื่องจาก มีคุณ hikouki kun ปล่อยรีวิวเห็นค่ายพี่ใหญ่ 

 บินกับแอร์พรีเซนเตอร์คนสวย  ตามรีวิวนี้  http://www.hflight.net/forum/m-1261592449/s-52/

ดังนั้นฝากบูติคเราก็ต้องอย่ายอม   วี๊ดดดดดดดด บึ้ม  คุณปอย สู้ๆ อิอิ

หลายท่านยังไม่คุ้น  เจอเซ็ทนี้หน่อยเป็นไงคะ   

คุ้นกันหรือยังเอ่ย...

เข้าห้องน้ำแปบนะคะ แบบว่าเจอคุณปอยพรีเซนเตอร์สวยกว่า  

แล้วน้องนอยยอมไม่ได้ค่ะขอเข้าไปกรี๊ดในห้องน้ำแปบนะคะ  

อิอิ ไม่ใช่ค่ะ เข้าไปเปลี่ยนชุดค่ะ  

ดิฉันมั่นจิ้วในการใส่ผ้าถุงขึ้นเครื่องบินที่หลวงพระบางonly  

แต่ไม่มั่นจิ้วในการใส่ผ้าถุงเดินที่สุวรรณภูมิค่ะ

คุณต้องคิดดูนะคะเป็นกะเทยคนมองอยู่แล้ว แล้วนี่ใส่ผ้าถุง

คงมองแบบว่า x2  ดับเบิ้ลพอยด์นะค๊า 

 อีกทั้งมันจะแลดูจะป่วยมากกว่าสวย

เจอพี่ลูกเรือด้านท้ายค่ะ สวยไม่แพ้กันค่ะ  

ต้องขอถ่ายรูปเป็นธรรมเนียมค่ะ  

ที่เห็นโผล่มาแต่แขนไม่ใช่ลูกเรือสายการบินนี้

 อายหรือหยิ่ง นะคะ ไม่มีค่ะสำหรับบูติคแอร์ไลน์



คุณพี่เค้า โบ๊ะแป้งค่า  อิอิอิ  

บอกขอเติมแป้งเติมปากก่อนเดี่ยวออกสื่อไม่สวย  

เราก็เลยมีเบื้องหลังความงามมาฝากกันเล็กน้อย

เริ่ด...มิสทีนไดมอนด์ สวยท้าเคบิน 360 องศา

อ่อ ซึ่งคุณพี่ลูกเรือท่านนี้เธอบอกเซอร์ไพรส์คะ เพราะตอนแรกอารมณ์ประหนึ่ง

กะเทยภูธร นุ่งผ้าซิ่น  เดินหายเข้าไปในห้องน้ำค่ะ แต่พอออกมา

  กลายเป็นสาวลาดพร้าว  อิอิ ค่ะ

ไฟลท์นี้ผู้โดยสารค่อนข้างเยอะค่ะแต่ไม่เต็ม

แต่เห็นจำนวนผู้โดยสารจากสองขาที่ผ่านมาแล้วคาดเดาว่าหมอปราเสริฐยิ้มได้ค่ะ  

กลับมาแล้วค่ะ เมืองที่เรามีแต่หลวงพระบางไม่มี  รถติด ควันพิษ

และ แท๊กซี่(บางคัน)ที่ไม่คืนกระเป๋าตังค์   เช๊อะ... พิมพ์แล้วนอยสุดๆ  

มาจอดยังเบย์ค่ะ  เหนื่อยร่างจะแหลกค่ะ  

ณ จุดจุดนั้น  แต่เตรียมตัวโหนรถเข้าอาคารค่ะ  

ไม่ค่อยมีใครลุกให้ สตรีมี"คัน" นั่งเลย  ( คันไม่หยุด หนีเที่ยวตลอดเว)

ก่อนลงค่ะ  พรีเซนเตอร์ไม่ได้เจอกันง่ายๆ นะคะ

ชื่อที่มาของรีวิวค่ะ  

คือภาพนี้นะคะ สื่อเอาเองประมาณว่า  

คนงามสองคนอยู่ร่วมภาพเดียวกันได้ค่ะ  อิอิ

โหวต ให้น้องปอย  พรีเซนเตอร์ พิม V1

น้องนอยด์ หนีสามีเที่ยว พิม V2

 ผ่านตม. ค่ะ จริงๆ ปีนี้ไปต่างประเทศเยอะอยู่นะคะแต่พักหลัง

แต่เหมือนจะคุ้นเคยกับ ตม.คนน้อยๆ ที่สมุย มากกว่า 

 แถวนะฮะแบบว่ายาวฆ่าใครก็ไม่ทราบ  ซึ่งรอประมาณครึ่งชม. 

 อีกทั้งทะเร่อทะร่าเดินเข้าไปต่อแถวชาวอินเดียอีก  

ถ้ารออีกครึ่งชม. ดิฉันต้องแวะสมิติเวชสุวรรณภูมิแน่นอนค่ะ

เพราะคงจะมีปัญหาที่โพรงจมูก แน่นอน Smell Welcome สุดริ๊ดดดดดดด

รูปสุดท้ายแล้วค่ะ


-ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่เข้ามาร่วมชมและเป็นส่วนหนึ่งของเรา


-ขอบคุณน้อง Not_Air ที่ทำรูปโฟโต้ชอป ตกแต่งรูปให้


-ขอบคุณลูกเรือและชาวบางกอกที่น่ารักทุกๆคน

 (ยกเว้นคุณพี่ 2012   อากาศ อาถรรพ์ อารมณ์ แปรปรวน)


และขอเชิญทุกท่านร่วมเป็นกำลังใจกำการเดินทางสุดระห่ำ

เที่ยวคนเดียว  นอนค้างคืนคนเดียว   ในไฟลท์ อู่ตะเภา - สมุย 

 ในวันที่ 29 นี้  ให้กับกระเทยประจัญบานนางนี้ด้วย 

 อ่อ รวมถึงการผ่านด่านตม.ที่ฮ่องกง เป็นครั้งที่สาม ครั้งแรกโดน 2 ชั่วโมง  

 ครั้งสอง 3  ชั่วโมง ครั้งสามเราจะโดนจับเข้าห้องเย็นกี่ชั่วโมง 

 จะมีแผนอะไรลองรับกับตม.ในครั้งนี้ มาร่วมลุ้นกันค่ะ  

อิอิ   นกยอมรับ แต่นกไม่เคยยอมแพ้    


และที่สำคัญอย่าลืมนะคะ   แค่Touch ก็สัมผัส นอยด์ค่ะ (Touch keyborad เม้นท์ให้อะไรให้ อิอิ)


Merry x mas and happy new year  ...สวัสดีค่ะ